Уушигнийхаа уг хүртэл
Tuesday, October 18, 2011
Sunday, July 31, 2011
You know... of course you don`t know, this spring and summer was, well, up until now, the most difficult time I have ever had in my personal life. I just can`t count how many problems were there to face me, and with every minute it goes, I started seeing my, bad sides... Nothing was good in this semester, almost. I knew I was not good enough to start studying in Japanese, but I didn`t study as I should have, thus having problem with lectures and exams. Plus, I had to crush some feelings. but also, feeling rejected as a foreigner in Japanese society or well at least in classes and clubs. Most unfortunately, none to talk to, none to share with, none to be listened to, none no nothing...
Sunday, July 24, 2011
TOP of the iceberg
Posted by Specter at 10:31 AM 5 commentsYou know, we all have our own personalities. There are some who get happy as easy as they get angry, or otherwise. Also, people tend to suppress their feeling towards others` action, often, regardless of their relationship to other person. Moreover, if we get mad at everything around that seems wrong, we can`t live in harmony. With this in mind, let`s see one case.
Monday, May 16, 2011
Wreckless Eric-Whole Wide World
Posted by Specter at 3:11 AM 0 commentsSunday, May 15, 2011
Self-Confidence
Posted by Specter at 10:50 PM 0 commentsdouble edged self-confidence...
What a tool to boost one`s strength
What a tool to weaken one`s strength
Saturday, May 14, 2011
自分への注意!
Posted by Specter at 7:52 PM 2 commentsこれまで生きていたお前がどんな風に生きて行き、ここまで来たのか、分かる?
怠け者で、計画のない、遅い世界にいたんじゃない?
でも、今違うんだぞ。今こそ違う!
今の世界は今までやってきたそのペースで生き残られる世界ではない。お前自分でこの道を選んだからな責任をちゃんと持つんだ!自分で選んだからこそその世界に従い、新しいペースでやっていくべきだ。自身を持って、計画を立てて、動くだしの速いこの世界に入り込み! これからやるべきことをやっておけば、未来のお前がだんだん作られていくんだ、後悔なしのお前は!
Sunday, May 1, 2011
MooN
Posted by Specter at 9:10 PM 2 commentsMoon,
Guide me with your light
I have been lost in this total darkness
Darkness that have haunted me for years
Years that I have lost the count
...
Wednesday, April 20, 2011
random
Posted by Specter at 12:53 AM 1 commentsI was just watching How I met your mother season 6. And there was this episode in which Marshal`s dad passes away. When it does, Marshal tries to remember what was his last words for Marshal, just to find those were about some film and stuff. He takes the last word a big deal while his friends were not, they were justing to comfort him. Then Marshal has his friends rewind a little to their father`s last words up until the point. Everyone has this unpleasant memories. He later finds that his dad`s last words were I Love YOU, recorded in a voice mail when he listens it at the funeral.
Yeah, the last words!
We all die. We don`t know what really happens tomorrow or even after 5 seconds ahead with 100% certainty. We know and remember what we did, what we said to someone and stuffs in the past. But what if SHINIGAMI comes after your life, just after what you did or said to your friend or whomever. Whatever we do might become our last action as a human being, and our particular action to particular person. So these moments which we all share will be left to who`s left. We will be remembered for our action, more by our last ones. (I am not saying it will only the last ones that remains, but just it is more important)
So, you don`t want to be remembered for your shouting and brawling against friends or relatives and who you love and go on, right?
At the end of the episode, Marshal`s friends all calls to their fathers and Barney, one of the friends, decides to get some courage to ask his mother about his real father, after like 30 around years not knowing him at all.
So be nice, be considerate and watch for the mouth FOR it might be your last. Search for the better ways. Try to leave the dispute with mutual understanding. Leave nice words and actions.
Oh yeah, my E sucks! ...
but, hope it`s gonna return back to the norm. :D
Friday, April 15, 2011
Математик ба амьдрал
Posted by Specter at 11:56 PM 1 commentsМиний бие Япон гэгч арлын оронд ирээд яг жил гаран болж байна. Японы засгын газрын тэтгэлэгээр жил бүр ирдэг хэдэн нөхдүүдийн нэг нь азаар уу яасан болсон билээ. Хүмүүс энэ тэтгэлэгийн талаар нилээн их мэдлэг, мэдээлэлтэй гэж бодож байгаа болохоор нээх олон юм нуршилгүй цаашаа бичлэгээ өрнүүлий гэж бодлоо...
Энэ жилийн хүүхдүүд өнөөдөр буюу 4/15ны орой ирсэн. Уг нь 4 сар гаралгүй үгүй юу ирдэг байсан бол өнгөрсөн 3 сарын Япон Монголыг донсолгосон газар хөдлөлт, цунами зэргээс болж хойшилоод тэр. Жил бүр ирж буй кохаи (японоор доод үе)нарыг өмнөх жилүүдэд ирсэн сэнпаи (японоор дээд үе) нар тосож, хүлээн авж уулзаж, хоолонд орох маягаар танилцаж, зааж тусладаг уламжлалтай. Ганцхан манайхан ч биш, өөр бараг бүх улсынхан бүгд л кохаи нараа хүлээн авдаг. Энэ жил 4 банид 1 охин ирсэн. Тэгээд танилцаад явж байхад бас л математик зэргээр олимпиад эдрт орж явдаг байсан про хүмүүс. Яагаад бас л гэж хэлсэн бэ гэхлээр энд ирэхэд манай жилийнхэн болон дээд талын сэнпаи нар ихэнх нь тиймэрхүү матийн олимпиад зэрэг ирсэн хүн маш олон таарсан учираас тэр. Мэдээж энэ тэтгэлэг мат англи хэлний шалгалт авж байгаа болохоор тэгж ирэх нь тодорхой байх л даа. Ер нь матьдаа сайн байсан хүмүүс амьдралдаа ч өөдөн татаад явчихдаг, амьдралын шуурганд тэсвэртэй гэхчилэн яригддаг. Мать сайн хүүхдүүд бусад зүйлийг хурдан сурдаг ба бусдаас илүү сайн сурдаг гэхчилэн иймэрхүү яриа нууд байж л байдаг. Шууд хүлээн зөвшөөрөхгүй ч бас нээх ч буруу гэж лав би боддоггүй.
Ер нь тэгээд нийгэмд (Монголын) эцэг эхчүүд хүүхдүүддээ мать, хэл сургахын төлөө улсын сургуулиудаас татгалзан Сант мант гэх зэрэг хувийн сургуулиудад өгөх сонирхол ихтэй байдаг. Яагаад мать, бас Яагаад хэл гэж? яагаад амьдралд хамгийн ойрхон биологи, физик, биеийн тамир зэрэг байж болохгүй гэж?
Хэл яриа бол бидний хамгийн анхдагч хэрэглээнүүдийн нэг. Иднэ, ууна, унтана, хөдлөнө тэгээд ярина. Хэлтэй бол хөлтэй гэж хэн нь ч билээ хэлчихсэн байдаг. Үнэн үнэн. Монгол хэлтэй бол Монгол хөлтэй, Хятад хэлтэй бол Хятадад амиа авж явах хөлтэй, бүр Англитай бол бараг хаа ч явж өөрийгөө аваад явчих хөлтэй болчихно. Хэлтэй байхад хаа ч толгойгоороо газар мөлхөхгүй дээ, бараг л...
За яагаад мать гэж? Таны тутмын амьдралд мать яаж хэрэглэгдэж байна? Жирийн хүн бол хэдэн саяын дотор тоолчихдог, дэлгүүрээс юм авахдаа зөв тааруулж өгчихдөг, эсвэл хариултаа зөв эсэхийг тоолоод мэдчихдэг, цээжээр нэг нэмэж хасаж үржүүлж хуваачихдаг бага ангийн тооны анхан шатны мэдэгдүхүүнтэй байхад л энэ хорвоод амьдарчихна дөө... Нөгөө нэг логарифм, интеграл, шугаман функц, синус косинус хаачив аа? Ажил төрөл дээрээ ашигладаг хүмүүс байгаа л даа мэдээж. Ерөнхийдөө нээх ашиглагдаад байдаггүй эдгээр зүйлийн төлөө бид юунд ингэж хошуурана вэ?
Энэ асуултанд бүрэн төгс хариулт өгж чадахгүй ч магадгүй матийн цаана нэг юм байх шиг байгааг би саяхнаас (өмнө нээх бодож үзээгүй байх) анзаарч эхэлсэн. Матийн бодлогыг бодоход эхлээд энэ асуултыг нь уншиж, яах ёстойгоо олж мэднэ (таск ) дараа нь энэ ямар төрлийн бодлого вэ, ямар аргаар бодогдох вэ зэргээр бодлогыг шинжилж гарцаа олно (шинжлэх) эдгээрийг олсныхоо дараа томъёо нтрээ ашиглаж бодно. Олимпиадын бодлогууд ямар байдгийг сайн мэдэхгүй ч ер нэг иймэрхүү аргаар явах болов уу гэж бодож байна. Энэ 3 шатлалаас хамгийн хэцүү нь 2дох нь болох шинжлэх нь байх гэж бодож байна. Нэгэнт аргаа олсон цагт бодох бол бүр нээх хэцүү бол биш. Мать бардаггүй гэх ихэнх хүмүүс энэ 2 дахь шат дээр бүдэрдэг байж гэж. Бодлогийг шинжлэх, энэ хамгийн чухал хэсэг нь. Мать хийснээр энэ юмсийг ШИНЖЛЭХ энэ чадвар эрс дээшилэн, тулгамдсан асуудал болгоныг шийдэхээсээ өмнө шинжилдэг болдог. За тэгвэл яагаад мать амьдралтай холбогдчихвоо? Мать үзсэнээр шинжлэх чавдар сайжирдаг.
"The Unexamined Life is Not Worth Living"
гэж Сократес гуай хэлсэн байдаг. Бүгдээрээ л мэддэг, орчуулах ч шаардаггүй байх.Амьдрал аз жаргал, зовлон бэрхшээл зэргээс бүтдэг. Аль альнийг нь шинжлэх шаардлагатай гэж бодож байна. Удаан жаргахын төлөө аз жаргалаа шинжлэж, зовлонгоо түргэсэхийн төлөө бас мөн шинжлэх хэрэгтэй. Уншсан, харсан, сонссон, мэдсэн бүхнээ, бүр бодсон бодол, сэдсэн сэтгэлгээгээ хүртэл шинжил. (Энэ Линк дээр сэтгэлгээ болон шинжлэлийн талаар бичсэн нийтлэл байгаа. Сонирхоод үзээрэй.)
Бид шинжлэх тоолонд буруугаас зөв рүү тэмүүлдэг. Энэ тэмүүлэлийн үрийг өөртөө болон бусаддаа суулгахыг хүсэн хүсэн үүнийг бичлээ.
Шинжлэхийн тулд заавал мать үзэх шаардлаггүй. Матийг багаас нь үзсэнээр шинжлэх энэ чадвар сайжирдаг гэхээс огт зөвхөн матиас олж авдаг эд биш. Одоо ч оройтоогүй, одоо бушуу шинжилж эхлцэгээе.
Энэхүү сунжирсан урт бичлэг математик хүний амьдралд яаж нөлөөлдөг тухай олж мэдэх гэсэн шинжлэлийн нэгэн оролдлого байлаа. Яг цэвэр математикийн хүн биш болохоор алдсан зүйл байхыг үгүйсгэхгүй. Дутуу шинжилсэн гэсэн үг.
Амьдралаа шинжилцгээе.
Saturday, February 5, 2011
Synchronization of mind, body and heart!
Posted by Specter at 6:06 PM 0 commentsБлог гэдэг зүйлийг мартан олон сар жил болжээ... Хөөрхий миний энэ блог халтайн, тоосон дарагдан үрчийсэн цаас мэт л байна. заза юу ч гэсэн гэсэн өнөөдрийн, 2011оны хамгийн эхний бичлэгээ үүгээр эхлүүлье да...
За юуны түрүүнд Монголийнхоо Ард түмэндээ Цагаан Сарын мэнд дэвшүүлье. Одоо ч монголд ид баяраа тэмдэглэсэн хүмүүс сайхан л байгаа байхдаа. Баярын идээ, ууц, бууз... хамаатан садан найз нөхөд... бас л сайхан санагдаж байна шүү.
Энүүхэндээ хэлэхэд энэ жил миний хүвьд нилээн мартагдашгүй уйтгартай, бэлэг сэлтчгүй, нэг тийм цагаан сар болж өнгөрлөө... Миний бие яахав Японд ирээд бараг л бүтэн жил болох гэж байна. Сурахыг нь сураа л, алдахыг нь алдаа л, хөгжихдөө хөгжөө л ямар ч байсан хорвоогийн тоосыг хөдлөгсөөр явна. Гэхдээ зүгээр нэг хорвоогийн тоосыг хөдөлгөх нь утгагүй санагдаж ирлэээ...
Хүн гэдэг их хэцүү, олон хуваагдсан амьтан юм. Тархи-ухаан бодол, зүрх-сэтгэл, бие мах бодь хэмээн 3нтаа хуваагдаж. Нэг нь нэгнийхаа дээр гарах гэж хоорондоо байнгийн тэмцэлтэй. Бусад амьтад шиг бие мах бодьдоо бараг бүрэн хяналтыг олгочихоод, сэтгэл санаа зоволтгүй амьдарч болдог бол гүйэ мөн амар байхгүй юу тэ? Тархи тэгмээр байх, Сэтгэл нь ингэмээр байх, Бие махь бодь нь тэгмээрчгүй, ингэмээрчгүй байх нөхцөл байдлууд бидний өдөр тутмын амьдралд тулгарч л байдаг.
Т: за ёстой репортоо бичэхүү?
С: юу вэ? юун балай юм яриад байгаа юм бэ? түрүүхэн ганц 2 мөр бичээ л биздээ. Одоо тоглоёоо. Тэгээд ч хураалгахад 2 хоног цаана чинь байхад.
Б: за та 2 боль хө. Ганц лааз пийв уучаад Зүгээр л унты.
(энэ нөхцөлд СБ хоёр дийлнэ ::)) )
гэх мэтчилэн дайн бол хаа сайгүй. Ингэж хоорондоо дайтаж байх хооронд, үнэт цаг хугацаа нисэн одсоор л, эргэлт буцалтгүйгээр...
Энийг харахад хэт энгийн тэнэглэл ч юм шиг санагдаж болох. Ер нь ихэнх хүмүүсээс асуувал Тархи гуйа хамгийн дээр, нөгөө 2оо атган байх учиртай гэж хариулах байлгүй. Тэр нь ч ер нь бол, амжилттай амьдралын нэг түлхүүр биз. Гэхдээ байнга тийм байж чаддаггүйд гол учир нь байгаа юм. Хүн төгс биш л болохоор арга байхгүй биз. Тэгээд яавал дээр вэ гэсэн асуулт гарч ирнэ. Бүх үйлдлийг 100% гэж үзээд Тархиндаа тэд, Сэтгэлдээ эд гэхчилэн хуваарь хувиарлах шиг худлаа юм байхгүй гэж бодож байна. Зүгээр л Бие-сэтгэл-бодол 3-аа синк хийх (sync, synchronization) өөрөөр хэлбэл нэгэн багц зүйл болгох хэрэгтэй юм шиг. Синк хийснээр ямар нэг зүйлийг хийхдээ алийг нь эхлэж хийх вэ гэдэг дээр аль чухлаас нь эхлээд ээлж дараатайгаар хийх боломж бүрдэнэ. Бас үр дүн нь ч сайн гарна.
Гэхдээ яаж Бие-сэтгэл-бодол 3-аа синк хийх вэ гэдгийг хувь хүн өөрөө л олох хэрэгтэй болвуу... миний бие ч өөрөө олоогүй л байна. Гэхдээ энэ бичлэгийг бичсэнээрээ синк хийхэд нэг алхам урагшилсан гэдэгтээ итгэлтэй байна.